Verloskundige Daniëlle Wesseling van praktijk Morgenland uit Dronten vertelt elke maand over wat zij meemaakt bij het uitoefenen van haar beroep.
De telefoon blijft maar gaan. Dit keer niet bij mij maar bij een zenuwachtige vader in spé. Terwijl ik met de aanstaande moeder in gesprek ben, zie ik niet bij de moeder maar bij de vader zweetdruppels op het voorhoofd verschijnen. Hoe kon hij ook weten dat zijn zoon zich zou aandienen op zijn eigen geboortedag. Het in ontvangst nemen van de verjaardag felicitaties gaat hem goed af, alleen daarop volgt de vraag, ‘En, is alles nog rustig?’. Ik hoor de vader zo natuurlijk mogelijk antwoorden, ‘Nee, nog niks aan de hand’. Na het zoveelste telefoontje gaat de telefoon uit. Een wijze beslissing, gezien zijn vrouw nu steeds vader aan het puffen is. Iets waar ze de steun van haar man wel bij kan gebruiken.
Na het bepalen van de ontsluiting blijkt dat de vrouw zich in het beginstadium van de bevalling bevindt. Ik spreek af later op de avond terug te komen. Eenmaal thuis besluit ik even te ontspannen, het zal een lange nacht worden. Net terwijl ik op de bank zit en het toneelspel van de aanstaande vader nog even op me laat inwerken, hoor ik: ‘Schat, waar liggen die chocolaatjes?’. ‘Uh, die zijn laatst op gegaan bij de visite’. Gelijk weet ik dat ik de acteerprestatie van de aanstaande vader niet kan evenaren. Net als mijn man die hoofdschuddend de keuken uit komt lopen.
Bron: de Drontenaar
Uitgave: Augustus