Verloskundige Danielle Wesseling van praktijk Morgenland uit Dronten vertelt deze maand over wat zij meemaakt bij het uitoefenen van haar beroep.
Geregeld krijg ik een bedankkaartje van ouders nadat hun baby geboren is. Ouders bedanken doorgaans voor de begeleiding van de zwangerschap of geboorte. Het komt ook voor dat ik een kaart ontvang waarbij ouders mij bedanken voor de begeleiding van een miskraam. Bij een miskraam ben ik als verloskundig-echoscopiste degene die ziet dat het hartje niet klopt. Voor ouders komt dat vaak als een klap, als een droom die in duigen valt.
Als er sprake is van een miskraam, zie ik dat het meest in de eerste 12 weken van de zwangerschap. Later in de zwangerschap is het risico (gelukkig) heel klein en maak ik dat als verloskundige weinig mee. Een paar jaar terug heb ik een kaart ontvangen die ik niet zo snel zal vergeten. Het gaat om een ouderpaar waarbij de vrouw al ver gevorderd was in haar zwangerschap. Ik controleerde haar extra omdat ze de baby die dag nog niet had voelen bewegen. Diep triest om dan te concluderen dat het hartje niet meer klopt en ouders in een rollercoaster terecht komen.
Na een intensief traject met deze ouders ontvang ik een tijd na de geboorte van hun doodgeboren kindje een kaart. Hierbij heeft de vrouw onder andere opgeschreven. ‘Je hebt ons het slechtste nieuws ooit moeten brengen, maar je had dit niet beter kunnen doen’. Met kippenvel heb ik de kaart gelezen. Elk jaar is er wereldwijd in de tweede week van oktober de Baby Loss Awareness Week, om ouders of gezinnen waarbij er een kindje gemist wordt een hart onder de riem te steken. Ik denk dan aan de gezinnen die ik heb bijgestaan bij hun verlies. En ik weet dat in deze week in oktober een klein gebaar een groot verschil maken. Dus ik zou zeggen, mocht je iemand kennen die een kindje mist? Stuur een kaart!
Bron: de Drontenaar
Uitgave: Oktober
