Verloskundige Danielle Wesseling van praktijk Morgenland uit Dronten vertelt deze maand over wat zij meemaakt bij het uitoefenen van haar beroep.
Er zijn van die momenten die je in ons beroep niet aan kunt zien komen. Doorgaans houd ik van plannen maar door mijn werk besef ik me maar al te goed dat er in veel gevallen niks te plannen valt. Mijn telefoon gaat midden in de nacht, 3:30 uur om precies te zijn. Mijn collega verloskundige Rolande Kempenaar, die op dat moment dienst heeft, heb ik aan de telefoon. Ze is met een bevalling bezig in het Geboortezorghuis in Harderwijk en nu belt toevallig een andere zwangere vrouw waar de bevalling zich mogelijk aandient.
Binnen het team staan we voor elkaar stand-by en in de zomermaanden werken met een ‘achterwacht-rooster’ waardoor we onverwachte situaties kunnen opvangen. Het komt maar weinig voor dat er spoedzorg bij meerdere vrouwen tegelijk gegeven moet worden, maar als het nodig is willen we dat zo goed mogelijk op kunnen vangen. Geluk voor mij, en de vrouw in kwestie, dat dit gezin enkele straten verderop woont.
Ik fris me even op en voor ik het weet sta ik in de slaapkamer van dit lieve gezin. En inderdaad de vliezen zijn gebroken en de eerste weeën komen op gang. Alles gaat goed met moeder en baby dus ik ga nog even naar huis zodat de weeën goed door kunnen zetten en ik nog een paar uur kan slapen. Om 6 uur ben ik terug en enkele uren later wordt er in dezelfde slaapkamer een prachtig jongetje geboren.
Als verloskundige een ‘kadotje’ dat er zo’n mooie bevalling op mijn pad komt, terwijl ik er niet eens op gerekend had. Zo zie je maar “verloskunde blijft verraskunde”, denk ik terwijl ik een hap neem van een beschuit met blauwe muisjes.
Bron: de Drontenaar
Uitgave: Juli